ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ε Σ Π Ε Ρ Α Σ

 

Στιχηρά τής Εορτής γ'

Ήχος πλ. α'  Χαίροις ασκητικών

Ήλοις προσηλωθείς, τήν αράν, τήν εν τώ ξύλω διά ξύλου εξήλειψας, τεθείς δέ εν τώ μνημείω, τούς απ' αιώνος νεκρούς, θεϊκή δυνάμει εξανέστησας, Τήν σήν δυναστείαν, μεγαλοφώνως δοξάζομεν, Πάσχα τό θείον, Ιησού παντοδύναμε, η ζωή ημών, τού Πατρός τό απαύγασμα, Όθεν τά επουράνια, τή γή συναγάλλονται, επινικίους ωδάς σοι, νικοποιέ Λόγε άδοντες, Χριστέ παντοκράτορ, τώ παρέχοντι τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

 

Άρα μετά νεκρών η ζωή; υπό τήν γήν τε ο ανέσπερος Ήλιος, εισέτι καί νύν υπάρχει; τών Μυροφόρων χορός, θρηνωδών εβόα, Δεύτε δράμωμεν, σπουδή καί οψώμεθα, πρός τό μνήμα τό άγιον, Ένδον δέ τούτου, εξαστράπτοντα Άγγελον, θεασάμεναι, απορούσαι εξίσταντο, ός τις μεταβαλών αυτών, τόν θρήνον εβόησεν, ο ζωοδότης ανέστη, μή εκθαμβείσθε φιλόσεμναι, αυτός βασιλεύει, ο δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

 

Όρθρου ο τών γυναίων χορός, τόν πρό ηλίου εξεζήτησεν Ήλιον, εν τάφω δύναντα τότε, ο φωταυγής δέ αυταίς, προσεφώνει Άγγελος, Εξανέτειλε, τό φώς καταυγάσαν, τούς εν τώ σκότει καθεύδοντας, τοίς εωσφόροις, Μαθηταίς απαγγείλατε, τήν κατήφειαν, εις χαράν μετατρέψατε, Πάσχα δέ τό χαρμόσυνον, καί κόσμω σωτήριον, εν αδιστάκτω καρδία, περικροτούσαι χορεύσατε, Χριστός εξανέστη, ο δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Μυροφόροι γυναίκες, τώ τάφω τί προσήλθετε; τί ζητείτε τόν ζώντα εν νεκροίς; Ανέστη ο Κύριος, θαρσείτε, βοά ο Άγγελος.

 

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος β'  Αναστάσιμον

Τόν πρό αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα, τόν Θεόν Λόγον σαρκωθέντα, εκ Παρθένου Μαρίας, δεύτε προσκυνήσωμεν, Σταυρόν γάρ υπομείνας, τή ταφή παρεδόθη, ως αυτός ηθέλησε, καί αναστάς εκ νεκρών, έσωσέ με τόν πλανώμενον άνθρωπον.

Κατανυκτικόν

Ήμαρτον εις σέ Σωτήρ, ως ο Άσωτος Υιός, δέξαι με Πάτερ μετανοούντα, καί ελέησόν με ο Θεός.

Μαρτυρικόν

Οι τήν επίγειον απόλαυσιν μή ποθήσαντες Αθλοφόροι, ουρανίων αγαθών ηξιώθησαν, καί Αγγέλων συμπολίται γεγόνασι, Κύριε, πρεσβείαις αυτών, ελέησον καί σώσον ημάς.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Μετά φόβου ήλθον αι γυναίκες επί τό μνήμα, αρώμασι τό Σώμά σου μυρίσαι σπουδάζουσαι, καί τούτο μή ευρούσαι, διηπόρουν πρός αλλήλας, αγνοούσαι τήν Ανάστασιν, αλλ' επέστη αυταίς Άγγελος, καί είπεν, Ανέστη Χριστός, δωρούμενος ημίν τό μέγα έλεος.

 

Απολυτίκιον

Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από τού ξύλου καθελών τό άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας καί αρώμασιν, εν μνήματι καινώ κηδεύσας απέθετο.

Δόξα ...

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας, τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι.

Καί νύν...

Ταίς Μυροφόροις Γυναιξί, παρά τό μνήμα επιστάς, ο Άγγελος εβόα. Τά μύρα τοίς θνητοίς υπάρχει αρμόδια, Χριστός δε διαφθοράς εδείχθη αλλότριος.

 

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ Γ' ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

Π Ρ Ω Ϊ

 

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

 

Καθίσματα τής Οκτωήχου

Ήχος β' Αναστάσιμον

Τόν λίθον τού μνήματος, σφραγισθήναι μή κωλύσας, τήν πέτραν τής πίστεως, αναστάς παρέσχες πάσι, Κύριε δόξα σοι.

Κατανυκτικόν

Ως κύματα θαλάσσης επ' εμέ, επανέστησαν αι ανομίαι μου, ως σκάφος εν πελάγει εγώ μόνος χειμάζομαι, υπό πταισμάτων πολλών, αλλ' εις εύδιον λιμένα οδήγησόν με, Κύριε τή μετανοία καί σώσόν με.

Μαρτυρικόν

Σέ τόν περιβάλλοντα τόν ουρανόν εν νεφέλαις, έχοντες οι  Άγιοι περιβολήν εν τώ κόσμω, τάς βασάνους τών ανόμων υπέμειναν, καί τήν πλάνην τών ειδώλων κατήργησαν, Αυτών ταίς ικεσίαις, καί ημάς ελευθέρωσον τού αοράτου εχθρού, Σωτήρ, καί σώσον ημάς.

Θεοτοκίον

Ευσπλαγχνίας υπάρχουσα πηγή, συμπαθείας αξίωσον ημάς θεοτόκε, βλέψον εις λαόν τόν αμαρτήσαντα, δείξον ως αεί τήν δυναστείαν σου, εις σέ γάρ ελπίζοντες, τό χαίρε βοώμέν σοι, ως ποτέ ο Γαβριήλ, ο τών ασωμάτων αρχιστράτηγος.

 

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

 

Κάθισμα τής Εορτής

Ήχος β'  Τά άνω ζητών

Τά μύρα θερμώς, τώ τάφω  προσκομίζουσαι, Γυναίκες Σωτήρ,  Αγγέλου τή λαμπρότητι, τάς ψυχάς ηγάλλοντο, καί θεόν σε τών δλων εκήρυττον, καί Μαθηταίς εβόων, Όντως ανέστη εκ τάφου, η πάντων ζωή. (Δίς)

 

Εις τούς Αίνους

Στιχηρά τής Οκτωήχου

Ήχος β'  Αναστάσιμον

Πάσα πνοή καί πάσα κτίσις, σε δοξάζει Κύριε, ότι διά τού Σταυρού τόν θάνατον κατήργησας, ίνα δείξης τοίς λαοίς, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, ως μόνος φιλάνθρωπος. (Δίς)

Κατανυκτικόν

Τών πεπραγμένων μοι δεινών εννοών τά άτοπα, επί τούς σούς καταφεύγω οικτιρμούς, Τελώνην μιμούμενος, καί Πόρνην τήν δακρύσασαν, καί τόν  Άσωτον Υιόν, διό καί προσπίπτω σοι ελεήμον, πρίν με καταδικάσης, φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.

Μαρτυρικόν

Υπέρ Χριστού παθόντες μέχρι θανάτου, ώ Αθλοφόροι Μάρτυρες, ψυχάς μέν έχετε εις ουρανούς εν χειρί Θεού, καί κατά κόσμον όλον δορυφορείται υμών τά λείψανα, Ιερείς καί βασιλείς προσκυνούσι, καί λαοί πάντες επαγαλλόμενοι, συνήθως βοώμεν, Ύπνος τίμιος, εναντίον Κυρίου, ο θάνατος τών Oσίων αυτού.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος α'

Ήλθον επί τό μνημείον, η Μαγδαληνή καί η άλλη Μαρία, ζητούσαι τόν Κύριον, καί τόν  Άγγελον είδον, ωσεί αστραπήν, καθεζόμενον επί τόν λίθον , καί λέγοντα αυταίς, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών τεθνεώτων, ανέστη, καθώς είπεν, εν Γαλιλαία αυτόν ευρήσετε, Πρός όν βοήσωμεν, ο αναστάς εκ νεκρών Κύριε, δόξα σοι.

 

Στιχηρά Προσόμοια τής Εορτής

Ήχος πλ. β'  Τριήμερος ανέστης

Εξάρξατε λαοί ψαλμικώς, υμνήσατε Χριστόν εν χαρά, Πάσχα μέγα, εξανέτειλεν ημίν ο αναστάς εκ τάφου, Χριστός ο ζωοδότης, καί λυτρωτής πάσης τής κτίσεως.

 

Στίχ. Ευδόκησας Κύριε τήν γήν σου...

 

Τό Χαίρε Μυροφόροις ειπών, τής Εύας τό κατάκριμα, διαλύεις εις χαράν, καί Μαθητάς, αναστάς αποστέλλεις κηρύξαι τήν εκ τάφου, τριήμερόν σου εξανάστασιν.

 

Στίχ. Ελεός καί αλήθεια συνήντησαν...

 

Πάσχα σεπτόν καί άγιον, ημίν Χριστός κατηύγασε, Δεύτε πάντες, λαμπρυνθώμεν τάς ψυχάς, ιδού γάρ νύν ημέρα, επέλαμψεν ενταύθα, αγαλλιάσθε καί ευφραίνεσθε.

Δόξα... Καί νύν... Ήχος β'

Έρραναν μύρα μετά δακρύων, επί τό μνήμά σου αί Γυναίκες, καί επλήσθη χαράς τό στόμα αυτών εν τώ λέγειν, Ανέστη ο Κύριος.